PAUL PENA - 3 ALBUMS

A wonderful mix of blues rock/funk/a-little-bit-soul from a this blind man with a big heart and his unique kind of blues with the mongolian singer Kongar-Ol Ondar

discogs

Τι να πω για αυτόν τον εξαίρετο άθρωπο και μουσικό... τάχω ξαναπει στο παρελθόν μαζεύω λοιπον τους δυο μοναδικους του δίκους και αυτον τον περίεργο τρίτο δίσκο που έγινε σε συνεργασία με κάτι άνθρωπους απο την Τούβα, μια μογγολική φυλή στην άλλη άκρη του κόσμου κάπου στη σιβηρία!!! Έχετε ακούσει ξανά ποτε μαύρο μπλουζ/φανκ μουσικό να κάνει μουσική με μια κάποιους απο την Τούβα και να γίνετε μάστορας της λαρυγγικής μουσικής και αντιστρόφος οι Τουβανοί να εμπνέονται απο αυτόν και να τραγουδανε σε μπλουζ τέμπο σε κάποια ξεχασμένη μογγολική γλώσσα?

Αναδημοσίευση Τώρα!

PAUL PENA - NEW TRAIN (recorderd 1972) (2000)

Blues/rock n roll with country influences second album of the usa/cape verde artist
in english / lyrics / discogs

"We've got to get on the new train, and ride
Come on and help us find out way to freedom"

Ο δεύτερος δίσκος αυτου του εξαιρετικού αλλα υποτιμημένου αρτίστα ηχογραφήθηκε το 1972 ή '73 και συμμετείχαν σε αυτόν και ο Jerry Garcia, τραγουδιστής και κιθαρίστας των Gratefull Dead (ο ίδιος ο Pena στα '60 άνοιξε κάποιες συναυλίες των Gratefull Dead) και ο πολυοργανόπαίχτης (με ύφεση στο piano και στο Hammond-B3) Merl Saunders. Δυστηχώς εκείνη την εποχή ο δίσκος δεν απεδωσε καρπους και έτσι έμεινε στο συρτάρι μέχρι το 2000. Η αρχή γίνετα με ένα κομμάτι που σου γεμίζει την καρδιά, "move over", απ'τα γνωστότερα ίσως μαζί με το "jet airliner" (βρίσκεται σε αυτόν τον δίσκο) που συνέθεσε και έγινε γνωστότερο μέσω του Steve Miller. Είναι η ζεστασιά στη φωνή του, η κιθάρα του... που με κέρδισανε. Αν και τυφλός απο αρκετά νεαρή ηλικία, τον είχε πάρει κι απο κάτω αλλά η δύναμη της ψυχής του -παρόλο τον πόνο- δεν τον σταμάτησε. Όπως αναφέρω και στο πρώτο μου άρθρο για τον πρώτο δίσκο του, αφού πέθανε η γυναίκα του με τα λίγα ή τα πολλά (λεπτομέριες στο πρώτο άρθρο) βρέθηκε στη Τούβα στα σύνορα μεταξυ ρωσίας και μογγολίας όπου κατοικεί μια φιλόξενη φυλή. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακρία απ'τον τόπο του, αόματος και με λίγους συνταξιδιώτες λατρεις της μουσικης βρήκε τοπο η ψυχή του. Το θέμα είναι πως όπως είπε και σε ένα τραγούδι που είχε βγάλει στη στιγμή όντας στο Kyzyl της Τούβας, κλαίγοντας "ήταν άρρωστος και όσο και αν το ήθελε να μείνει μ'αυτούς τους ανθρώπους έπρεπε να γυρίζει πίσω" στην μοναχική αμερική όπου το μόνο μέρος που γνώριζε να πάει ήταν το μανάβικο της γωνίας, την αμερική όπου μια μέρα ένας τύπος του ζήτησε οδηγίες για να βρει ένα δρόμο και όσο προσπαθούσε, ο άλλος του'κλεψε τα λεφτά απ'τα χέρια του. Ο Paul Pena πήγε και κέρδισε τον διαγωνισμό λαρυγγικης μουσικής της Τούβας, ήταν ο μοναδικός αμερικάνος που είχε ποτε διαγωνιστεί, και ο μοναδικος ξένος που κέρδισε τον διαγωνισμο, ξεσήκωσε το πλήθος και τραγούδησε κάτι μεταξύ μπλουζ και παραδοσιακής λαρυγγικής μουσικής. Πέρα απο τον θαυμασμό που κέρδισε (πέρα απο τον άθλο του, έμαθε και τη γλώσσα τους) πήρε δώρο και ένα άλογο... Οι τουβανοί του δώσαν το προσωνύμιο "earthqyake / σεισμός" γιατί λέγαν ότι η φωνή του έκανε τη γη να τρέμει. Τέσπα, μακρυγορώ, όλα αυτά μπορείτε να τα δείτε στο docimanter "Genghis Blues" που βγήκε στα τέλη του '90.
Paul σου βγάζω το καπέλο, ας ήτανε όλοι τυφλοί σαν εσένα...

Bass - Harvey Brooks
Drums - Gary Malabar*
Organ - Ben Sidran
Percussion - Gary Mallaber (tracks: Gary Malabar)
Piano - Ben Sidran
Producer - Ben Sidran

Take it Here
PAUL PENA - (2000) NEW TRAIN (recorderd 1972)

When I was a little boy I felt so alone
Quiet country house that I had to call home
Living with a couple folks, rich millionaires
Sat on their money Lord it seemed they didn't care

Finally we moved to our own place
Where I could walk around with a smile on my face
And I knew in order to be a man
I had to pull up my roots and move on in this land

I'm gonna move away from here
You can find me if you want to go there
I'm gonna move away from here
You can find me if you want to go there

Came to a school in the big city
Looked around at the lights and I thought they were pretty
They told me to teach me to live by their rules
So I wouldn't be nobody's fool

I found out, not too long
Their rules wouldn't let me sing my song
I knew in order to be a man
I had to pull up roots once again and move on in this land

I'm gonna move away from here
You can find me if you want to go there
I'm gonna move away from here
You can find me if you want to go there

I'm gonna move away from here
You can find me if you want to go there
I'm gonna move away from here
You can find me if you want to go there

Then I joined the college ranks
There they said they'd teach me how to think
Gave me books to read and papers to write
They didn't know about this boy's come to fight

But I found out after awhile
Reading those books was making me loose my smile
I knew in order to not conceal
I had to play music and express what I feel

I'm gonna move away from here
You can find me if you want to go there
I'm gonna move away from here
You can find me if you want to go there

Jump on a train, come on the train with me
Come and ride, you will see
Come on this train, success bound
We got to get the fee? and the ??? came around
We're gonna get there in a little while
Come on with me, depart in style
Roll on, roll on, roll on, roll on
Gonna move, gonna move on the train
If it ain't fast enough I'm gonna jump on a plane

FROM GENGHIS BLUES EXPERIENCE


-

PAUL PENA - ST (1971)

Wonderfull Funk/Soul artist with blues and country influences from the usa
Paul Pena official / wikipedia / discogs

Άλλος ένας σχετικά άσημος μουσουργός η ποιοτητά του οποίου είναι αντιστρόφως ανάλογη με την φήμη του, ένας τυφλός καλλιτεχνής η αναπηρία του όμως δεν τον σταματησε απο το να ταξιδέψει μέχρι την μογγολία και να δώσει μια νέα μορφή στα blues με την βοήθεια της μογγολικής παραδοσιακής μπάντας που Kongar-Ol Ondar, αυτοί χρησιμοποιούν μια τεχνική τραγουδιού βασισμένη στο λάρυγγα που παράγει βγάζει έναν "σπαστό" και μπάσο ήχο, μαζί λοιπόν το 2000 βγάλανε ένα ντοκιμαντέρ και έναν υπέροχο δίσκο που φέρνει κοντά δυο τόσο μακρινούς και σίγουρα διαφορετικούς πολιτισμούς που όμως η μουσική καταφέρνει να φέρει κοντά, ο δίσκος λεγότανε Genghis Blues. Όλης αυτής της ιστοριίας προηγήθηκε η ενάσχοληση του Pena με αυτό το είδος γύρω στο 1993 και κατάφερε με ατέλειωτε υπομονή και θέληση να μάθει κάποιες βασικές τεχνικές, και όχι μόνο έμαθε ακούμη και Τουβανέζικα (Tuvan, μια τουρκογενείς γλώσσα) και επειδή δεν υπήρχε αγγλικό λεξικο γι'αυτή τη γλώσσα μετέφρασε απο τουβανο-ρώσικο λεξικό και έπειτα απο ρωσο-αγγλικό και απο 'κει σκανάριζε τις σελίδες σ'ενα ειδικό μηχάνημα για να μπορείς να τις μεταφράσει με τρόπο που να μπορει να τα διαβάσει ένας τυφλός! Τέτοιους ανθρώπους είναι να θαυμάζεις. Αυτό σαν μια πρόσφατη αναφορά,
πηγαίνοντας πιο πίσω στο χρόνο τώρα...
γεννήθηκε το 195ο με γλαύκωμα και μέχρι τα 20 ήταν ολικά τυφλός. Οι παππούδες του ήρθανε στις usa το 1919 απο το πράσινο ακρωτήρι της αφρκής και του δίδαξανε τη γλώσσα αλλα και την ντόπια παραδοσιακή μουσική μεταξυ τους και την λεγόμενη Moma για την οποία δεν εχω ιδέα τη προβάλει. Μελέτησε επίσης το φλαμένκο. Απο το '69 και έπειτα συνεργάστηκε ή συμμετείχε σε συναυλίες όπως των Frank Zappa & the Mothers of Invention, Grateful Dead και του αργεντίνου Jerry Garcia, είναι επίσης γνωστός για το τραγούδι που έγραψε και τραγούδησαν οι Steve Miller Band "Jet Airliner". Ο ομότιτλος αυτός δίσκος είναι ο πρώτος και έβγαλε ακόμη έναν με τίτλο "New Train" και τίποτα παραπάνω εκτός απο μερικές συναυλίες καθώς είχε αφιερωθεί στο να φροντίζει τη γυναίκα του που είχε πρόβλημα με τα νεφρά και πέθανε το 1991. Ο ίδιος μας άφησε το 2005. Μια ζεστή φωνή σαν φλόγα που εμπνέει ελπίδα. Στο επανειδήν...

Artwork By - Julia Pearl
Backing Vocals - Clarice Taylor , Earl Frost , Ellis Hall , Gil Thomas , Ronnie Ingraham Concert Choir (tracks: "The River")
Bass Guitar - Jesse Raye
Congas - Jumma Santos
Drums - Jim Wilkins
Engineer - Adam Taylor
Harp - Betsy Morse
Keyboards - Ed Costa (tracks: Except "The River" (Paul Pena))
Liner Notes - Gerd Stern
Maracas - Jumma Santos
Photography - Steve Hansen
Producer - Gunther Weil
Steel Guitar [Pedal] - Jeff Baxter

Take it Here
PAUL PENA - ST (1971, usa)

KONGAR-OL ONDAR & PAUL PENA - GENGHIS BLUES (2000)

Mixing the blues the tuvan throatsinging and africa.
A trip to the mongolian tribe with Paul Pena and Kongar-Ol Ondar

discogs

Έχω ξανα-αναφερθεί σ'αυτην την μεγάλη ψυχή, τον Paul Pena δηλαδή, και για να μην επαναλαμβάνομαι μπορείτε να βρείτε περισσότερα ΕΔΩ και ΕΔΩ. Είχα αναφερθεί -για να μπω στο θέμα- στο μουσικό του ταξίδι στα άδυτα της σιβηρίας, σε μια μογγολικής προέλευσης φυλή στην περιοχή της Τούβας, στη ρώσικη επικράτεια. Στην περιοχή αυτή έχουνε αναδείξη ένα ιδιαίτερο είδος μουσικής βασισμενο στις λαρυγγικές ιδιότητες... Μπορεί κάποτε να ήτανε πολεμιστές αλλα εδώ και χρόνια και παρόλη την καταπίεση των κομμουνιστών στο παρελθόν τιμούμενα πρόσωπα θεωρούντε οι μουσικοί καλλιτέχνες και κάθε χρόνο γίνεται ένας μεγάλος διαγωνισμός. Σ'εναν απο αυτούς πήγε ο Paul Pena το 1995 για να διαγωνιστεί στην κατηγορία Kargyraa (λεπτομέρειες στο download). Σ'αυτό το ταξίδι γνώρισε και έναν απο τους πιο καταξιωμένους μουσικούς τον Kongar-Ol Ondar, με τον οποίο γίνανε καλοί φίλοι και μαζί παίξανε μουσική και ανάμειξαν τις ρίζες των πολιτισμών τους. Σ'αυτούς τους δύο είναι αφιερωμένη αυτή η συλλογή ηχογραφημάτων (η οποία έχει γίνει και ντοκυμαντέρ με το ίδιο όνομα). Αρχικά ακούγεται το τραγούδι "what are you talking about" απο τον Paul (original του Bo Diddley), ο Paul ήταν βιρτουόζος της slide guitar... Το δεύτερο κομμάτι "alash hem (the alash river)" όπου τραγουδά ο Kongar στο λαρυγγικό στυλ που είναι ειδικός, το λένε sygyt (λεπτομέρεις στο download). Το τρίτο κομμάτι μας γυρνά πάλι στην αμερική, "gonna move" ένα απο τα ομορφότερα κομμάτια του Paul το οποίο περιλαμβάνεται στο δίσκο New Train που ηχογράφησε το '72 αλλα βγήκε πολλά χρόνια αργότερα. Με το 4 πάλι πίσω στα βουνά της Τούβας "kaldak hamar (the other side of the mountain)" στα οποία αν εφτιαχναν ένα δρόμο θα μπορούσε ο τύπος να τσεκάρει το τρελό του κορίτσι... Το "tras d'orizao (beyond the orizon)" προέρχεται απο τις ακόμη βαθύτερες ρίζες του Paul όταν οι προπάππουδες του ήταν ακόμη στο πράσινο ακρωτήρι της δυτικής αφρικής (προφανώς πορτογαλλική αποικία). Τα επόμενα δύο κομμάτια (6 και 7) μας πάνε πάλι στην Τούβα, το πρώτο στο '94 και το οποίο είχε και πολιτικές επιδράσεις και το δεύτερο εκτελείτε απο τον Paul στο διαγωνισμό του '95, στον οποίον βγήκε νικητής στην κατηγορία του και του κάνανε δώρο ένα άλογο. Ο κάτοιοι της περιοχής του είχανε δώσει το παρατσούκλι "earthquae" (σεισμός) επειδή όταν τραγουδούσε -λαρυγγικά πάντα- έκανε τη γη να σείεται. Απο τα 8 μέχρι το 11 συνεχίζεται η παράδοση της Τούβας, σε μερικά σημεία μου φαινότανε οτι άκουγα ηπειρώτικα τραγούδια, πόσο μεγάλες είναι οι αποστάσεις και όμως μοιάζουμε, βουνά στην ήπειρο βουνά και στην τούβα... Θα μιλίσω για το ενδέκατο κομμάτι "sunezin yry (soul's song)" το οποίο λέει ότι μόνο το φεγγάρι και το χιόνι είναι μάρτυρες όταν ένας άνδρας πεθαίνει μαχαιρομένος μετά απο έναν μεθυσμένο καβγά... Το ενδιαφέρον όμως είναι στη μουσική, την ανταλλαγή, ο Paul παίζει κιθάρα και ο Kongar τραγούδα με έναν μοναδικό τρόπο στη γλώσσα του σε blues στυλ. O Kongar βέβαια δε τραγουδά μόνο, ξέρει να παίζει και καποια έγχορδα, όπως το αντίστοιχο μπάντζο της τούβας, την κιθάρα και κάτι ακόμα (λεπτομέριες στα εσώφυλλα στο download). Σιγά σιγά το ταξιδι τελειώνει για τον μαύρο μουσικό και πρέπει να γυρίζει πίσω στην αμέρικα, δεν θέλει αλλα πρέπει, είναι ένας άρρωστος άνθρωπος όπως τραγουδά θλιμμένα στο "center of asia", είμαι μόνάχα αρκετά έξυπνος για να ξέρω ότι δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον λέει και αρχίζει να τραγουδά ένα αργόστροφο παλιο blues γνωστό σε πολλούς ίσως απο τους rolling stones αλλα προερχόμενο απο τον Mississippi Fred McDonell, "you gotta move". Τέλος ο αποχαιρετισμός, στο κομμάτι 14 "tuva farewell" το οποίο είναι αφιερωμένο και στον μουσικό Vladimir Oidupaa. Εκει πρέπει να είναι απαγορευμένο τραγούδι μιας και εκείνη την εποχή ο τύπος ήτανε στη φυλακή και υπήρχε κάποια προκατάληψη.
Υπάρχουν και 3 bonus κομμάτια επιπλεόν το πρώτο είναι υπογραμμισμένες κουβέντες απο το ντοκιμαντέρ, το δέυτερο ένα σπάνιο live κομμάτι με τον Paul και Kongar-Ol και το τρίτο ένα ακόμη live του Kongar-Ol που έγινε και'δω ψιλογνωστό μέσω μιας διαφίμησης.
Οσο για τις λεπτομέριες, υπάρχουν στα αγγλικά και αν κατεβάσετε το αρχείο θα τις βρείτε. Καλό ταξίδι...

Take it Here
KONGAR-OL ONDAR & PAUL PENA - GENGHIS BLUES (2000)

THE SHIVERS - CHARADES (2004)

 Indie/folk from new york

an interview / more

The Shivers are troubadours of rock and roll from Queens, New York featuring Keith Zarriello on guitar and vocals and Jo Schornikow on piano. Rehearsing out of a church in Flushing, their music exists in intimate spaces, speaking to the lonely heart and providing a reflective surface to the unforgiving streets of New York City. Primary songwriter and native New Yorker, Keith Zarriello started releasing music under the name The Shivers in 2001 and pens songs that could narrate a bar fight, only to later belt the ballad of the drunk at sunrise. In 2004 Zarriello released the album Charades featuring the song “Beauty”, bringing the band to the attention of the music media and future member Jo Schornikow, who joined the band shortly thereafter. In compliment, the purposeful hands of Schornikow, an Australian classically trained church organist, add flutters of beauty with her piano and keyboard counterpoint. The combination proves an authentic mixture of Lou Reed’s grit, Leonard Cohen’s lyricism and Nina Simone’s soul.

After releasing four records in six years and aggressively touring the US and UK, The Shivers traveled all the way to Manchester, England in the spring of 2010 in order to capture their latest album, “More” in a five day span at an all analog studio, devoid of computers and digital technology. During the sessions, the band used the guitar amp of Martin Hannett and embraced the warm fog and musical history of Manchester. Mixing the album in LA this past fall with famed indie producer Adam Lasus (Yo La Tengo, Clap Your Hands Say Yeah, Helium) The Shivers plan to continue their determined work ethic and tour throughout the US. Their strongest work yet, the album “More” was released on their newfound home, Silence Breaks on May 10th, 2011.

 

theshivers.bandcamp

"Οι Shivers είναι τροβαδούροι του ροκ ν ρολ απο το Queens της Νεα Υόρκης αποτελούμενοι απο τον Keith Zarriello σε κιθάρα και φωνητικά και τον Jo Schornikow στο πιάνο. Κάνουν πρόβες έξω απο μια εκκλησία στο Flushing, η μουσική τους υπάρχει σε σε μικρά οικεία μέρη, μιλώντας στις μοναχικές καρδιές και δημιουργεί μια αντανάκλασή απο τους σκληρούς δρόμους της Νεας Υόρκης"

Αυτή ήταν η μετάφραση ενος μεγαλύτερου κομματιού που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο στα αγγλικά πιο πάνω. Παρακάτω είναι όσα εγραψα μήνες πριν... μου κλείσουν το πρωτο μπλογκ.

Οι Shivers (ρίγος/ανατριχίλες) είναι κατα κύριο λόγο η απαλή μελαγχολική σαν χειμωνιάτικη μέρα στη νέα υόρκη (απο 'κει ερχονται) του Keith Zarriello σε συνάρτηση με την παρομοίου ύψους κιθάρα, στο παίξιμο, επιρρεασμένος απο μορφές όπως ο Leonard Cohen (του οποίου το κομμάτι chelsea girl διασκευάζει πολύ ωραία σ'αυτόν τον δίσκο). Πέρα απο την επιφανειακή μελαγχολία που υπάρχει παντού γύρω, διακρίνω βαθύτερα μια παιδικότητα, αθωότητα, την όρεξη για παιχνίδι χωρίς να υπάρχει λόγος για σοβαροφάνεια. Όταν τραγουδά "i live off love / i feed off love / i breathe off love / i think of love/ i drink of love / i sink in love" το νιώθει βαθειά μέσα του όπως και όταν τραγουδά σ'ενα απο τα "αστεία" κομμάτια του (SoHo Party) "Get your face out of my vagina / And get those balls off my tits / I really am not liking any of this./ And who told you to put your finger in my asshole, asshole?" Και ο δίσκος συνεχίζει σε μια ατμόσφαιρα κάπως τεμπέλικη, μια "διαλείματα/interludes" ανα διαστήματα με ήχους απο την πόλη της new york και μισοτελειωμένες μελωδίες και διάσπαρτα κάποια πανέμορφα κομματάκια όπως το "kisses"... το "beauty" το πιο ελεκτροποπ "violoence" κτλ κτλ κτλ, κατάλαβες.

Ο συγκεκρίμενος είναι ο πρώτος δίσκος που βγάλανε και μέχρι τις μέρες μας έχουνε βγάλει αρκετούς, ίσως και παραπάνω απο έναν δίσκο σε κάποιες χρονιές με τελευταίο τον More (2011) ο οποίος ηχογραφήθηκε έξω απ'το Manchester με πλήρη αναλογικό εξοπλισμό.

Take it Here

SHIVERS - CHARADES (2004, usa)

NINO ROTA - FILM D'AMORE E D'ANARCHIA (1973) --- Re-Upload from 2010

Love and Anarchy -- Μια Ιστορία Ερωτα και Αναρχίας
Acoustic/orchestric folk soundtrack of the italian film

Ο Nino Rota ήταν ένα ιταλος συνθέτης που έγραψε κυρίως πολύ μουσική για ταινίες απο το 1933 μέχρι το 1979 (πάνω απο 100 ταινίες μεταξύ των οποίων, Ο Νονος (the godfather). Μια απο αυτές είναι τυχαίνει να είναι και μια απο τις αγαπημένες μου, Film d'amore e d'anarchia, τι ωραίο όνομα! Ας αρχίσουμε με μια μικρή εισαγωγή:
Την ταινία σκηνοθετεί η ελβετίδα Lisa Wertmuller με μια απίστευτη ομάδα ηθοποιών με πρώτον τον Giancarlo Giannini (σημ1). Οι δύο τους έχουν συνεργαστεί άλλες δύο φορές όπως στην ταινία Pasqualino e le Sette Belezze (Seven Beauties, 1976), μια επίσης καταπληκτική ταινία που με φόντο τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, όπου θέτονται ζητήματα όπως η ανθρωπιά, το ερωτημα "για ποιον και γιατί πολεμάω" και πως ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει μετά απο κάτι τέτοιο.
Η ταινία

Όλα ξεκινάνε στην φασιστική ιταλία του Ντούτσε (μουσολίνι, σημ.2) λίγο πριν τον δεύτερο μεγάλο πόλεμο. Μπορεί να είναι ο απόλυτος άρχοντας αλλά η ιταλία, κυρίως η επαρχιακή, δεν στερήται αντιφρονούντων. Σε κάποιο χωρίο της ιταλικής εξοχής λοιπόν δολοφονείτε ένας αναρχικός, ο φίλος του Antonio Soffiantini ή Tunin (Giancarlo Giannini) αν και όχι στρατευμένος και ούτε αναρχικος αποφαζίζει να εκδικηθεί και να σκοτώσει τον ίδιο τον μουσολίνι. Θα φτάσει στη ρώμη όπου θα βρει κρυσφήγετο σε ένα μπουρδέλο πολυτελείες όπου καταλήγουν όλοι οι καθωσπρέπει αξιωματούχει και ευκαταστατοι. Μια "ξεπεταγμένη" αλανιάρα πόρνη, η Salome είναι αυτήν που θα τον βοηθήσει. Η σκήνες απο τη ζωή σε ένα μπουρδέλο του μεσοπολέμου είναι ιδιαίτερες, γεμάτες ζωντάνια, φωνές και γοητεία (ιδιαίτερα όταν μια απο αυτές πιάνει την κιθάρα και αρχίζει να τραγουδά). Το θέμα είναι οτι ο επαρχιώτης και αρχάριος Τουνίν δεν είναι αλήθεια έτοιμο γι'αυτό που πρέπει να κάνει, τον σπρώχνει η εκδίκηση και η στιγμές οργής για την αυθεραισία που βλέπει γύρω του απο το κράτος, και σαν να μην φτάνει αυτό ερωτευεται την Tripolina, μια νεαρή πόρνη. Ο Τουνίν φοβάται, ο Τουνίν θέλει να αγαπήσει, αλλά έχει δώσει έναν όρκο στον εαυτό του και έχει καθήκον να τον εκπληρώσει. Η συνέχεια δική σας.
Η μουσική

Ο μουσικός κορμός του soundtrack είναι το "canzione arrabbiata (θυμωμένο τραγούδι)" (Σημ.3.) και "film d'amore e d'anarchia", αυτά τα δύο θα ακούγονται πολλές φορές σε διάφορες εκτελέσεις, άλλες ορχηστρικά και άλλες ως ένα απλό σφύριγμα. Η έκδοσή που βρήκα εγώ είναι κάπως απο αυτήν του '88 (που τυχαίνει να είναι και ελληνική έκδοση βινυλίου). Τα κομμάτια με το περίσσοτερο για μένα ενδιαφέρον είναι τα πρώτα 6. Είναι αυτά τα πιο συναισθηματικά, τα απο κάτω σαν το Canzione Arrabbiata "Amare me" και το "Antonio Soffiantini Detto Tunin", σ'αυτά τα δύο τραγούδα η άσημε Anna Melato, η φωνή της μαγεύει, το "amare me" είναι αυτό που ακούγεται με μια μονο κιθάρα στη σκήνη που ανέφερα στο μπουρδέλο, η φωνή της εδώ ανεβοκαταιβένει (συγκλονιστήκες δυναμικές) νοσταλγικά σαν τα κύματα της θάλλασας και η τοπική ναπολιτάνικη διάλεκτος σημειώνει εποχές και μέρη ξεχασμένα. Το Antonio Soffiantini Detto Tunin το ακουγα ένα καλοκαίρινο ξημέρωμα μετα απο αλκοόλ και νυχτερινά μπάνια, φωτία και σιγά σιγά σιγά μενω εγώ, η θάλλασα, η φωτιά οι κοιμισμένοι φίλοι μου και το κομμάτι αυτό στ'αυτιά μου, δίχως ηλεκτρισμό, παραμορφώσεις και εφέ, μονάχα μια θλιμμένη ανάσα και λίγα όργανα εξελιγμένα εδώ και χιλιάδες χρόνια απο γενιά σε γενιά... και λέει "...ένα πρωινό έφυγε ο Τουνίν, να πάει να πολεμήσει εκεί που πόλεμος δεν υπάρχει / λέει ο κόσμος, αυτός εκεί είναι τρελός, μα όχι, δεν ήταν τρελός ο Τουνι μου / πόσα σύννεφα να τρέχουνε / τα χρόνια περνούν, πετούν μακριά έτσι απλά / την κυριακή όλοι χορεύουνε, ίσως είναι ανούσιο να πολεμάς σαν τον Τουνιν/ ... / κάτω απ'τη βελανιδιά με φίλησε ο Τουνιν / κάτω απο τη βελανιδία μου είπε θα φύγω, "θέλω να νιώσω άνδρας και'γω / ... μα όχι δεν ήταν τρελός ο Τουνίν μου..."

Στο Canzione Arrabbiata η Melato γίνεται πιο οργισμένη, η φωνή της θυμίζει αυτές των παθιασμένων αγωνιστριών του 20ου αίωνα και η μουσική έχει ένα μεσογειακό ταμπεραμέντο, δηστυχώς έχει καπηλευτεί απο δήθεν κουλτουριάρηδες των σαλονιών, παρολ'αυτά λέει τα εξείς: " Τραγουδώ για όσους δεν έχουνε τύχη, τραγουδώ για μένα / τραγουδώ με οργή αυτό το φεγγάρι εναντίον σου / ενάντια σε όπιον είναι πλούσιος και δεν το ξέρει..."

Σημ.1: Εχει επίσης έναν μικρό ρόλο στο "Hannibal (2001)" όπου κάνει τον ιταλό ντετέκτιβ ο οποίο δεν έχει και πολύ καλο τέλος.
Σημ.2: Λένε οτι ο μουσολίνι πριν γίνει αυτός που ξέρουμε απο την mainstream ιστορια ήταν αναρχικός και μάλιστα απο τους πρώτους που μετέφρασε κείμενα στα ιταλικά.
Σημ.3: Samples απο το κομμάτι έχουν χρησιμοποιήσει οι ντόπιοι Propaganda στο δίσκο "Πέντες μήνες και κάτι στίχους πριν" (κομμάτι "90 seconds (war mix)")



Take it Here
OST - LOVE & ANARCHY aka FILM D'AMORE E D'ANARCHIA by NINO ROTA

Vic Chesnutt - Everything I Say